Utwór w wykonaniu mojej byłej koleżanki ze studiów (Alžběta Bohdanová – Hořím)

Piosenka z tego wpisu pochodzi z płyty mojej byłej koleżanki ze studiów, kiedy to jeszcze miałem italianistykę jako drugi kierunek, ale po roku stwierdziłem, że jest tego za dużo i do tej italianistyki jakoś tak nic mnie nie zachęca pomimo mojego włoskiego pochodzenia. Koleżanka jest aktorką, jak słychać, to też wokalistką, w jej rodzinie też jest wielu artystów – mama pisarka, tata chyba fotograf. Na razie wydała tylko jedną płytę dosyć różnorodną muzycznie, gdyby ktoś był zainteresowany, mogę tu wrzucić link do pobrania. Tłumacząc na polski, ta piosenka ma tytuł „Palę się” i opowiada chyba o miłości, tylko w przenośniach, których nie wszystkich potrafię rozkodować, ogólnie tekst jest jakby o przedstawieniu teatralnym, które najpierw się zaczyna, wokalistka się pali, potem się kończy, a ona nadal się pali. Jeśli lubicie poezję śpiewaną, to ta piosenka może wam się spodobać. Dla mnie ta piosenka ma jeszcze jedną dodatkową wartość: jest ona energetyczna, jak ja na to prywatnie mówię. Chodzi chyba o pewien typ harmonii, który wywołuje we mnie uczucie, na które mówię przyjemna nostalgia, nie wiem jak inaczej to opisać. Ci z was, którzy chcieliby wiedzieć, o co chodzi, pewnie z czasem to zrozumieją, kiedy wrzucę więcej takich piosenek. Aha i od razu jeszcze skojarzenie z tą piosenką pod tytułem Nie ma tego złego. Byłem ostatnio w Krakowie i nocowałem u kolegi. W nocy z piątku na sobotę jednak zdarzyło się coś niespodziewanego: o 5:30 rano odezwał się domofon i nie przestawał. Okazało się, że to jakiś żul zaczął dzwonić. Kolega próbował wołać na niego z okna, co spowodowało, że gość dzwonił jeszcze częściej. W końcu kolega zamknął drzwi do naszego pokoju, ale już średnio udało nam się zasnąć. Natomiast dzięKi temu załapałem się w czeskiej radiowej dwójce na wywiad właśnie z tą koleżanką na żywo, dzięki czemu napisałem do nich i przesłałem jej pozdrowienia z Polski. No i tyle co do tej piosenki.