Month: September 2018

Cześć wszystkim. Główną częścią tego wpisu będzie tekst, który wkleję na samym końcu, ale żebyście zrozumieli, o co w nim chodzi, muszę najpierw napisać trochę o jednej ciekawostce, dotyczącej języka międzysłowiańskiego.
Tak jak pisałem w poprzednim wpisie o międzysłowiańskim, jest to język, który powinien być zrozumiały dla wszystkich Słowian. Zdarzają się jednak też sytuacje, kiedy np. piszemy do kogoś z konkretnego słowiańskiego kraju lub kilku krajów ze zbliżonymi językami, albo też z nim rozmawiamy. No i wtedy przydaje się coś, na co my mówimy flaworyzacja. Chyba wam tu nie wspominałem o tym, że w łacince i teoretycznie też w cyrylicy międzysłowiański może być zapisywany na kilka sposobów, mniej lub bardziej naukowo, jak my to mówimy. Do tych naukowych czy naucznych znaków mogą należeć np. takie litery jak E z haczykiem (Ě), przekreślone D (Đ), polskie Ć, Ą, litewskie U z ogonkiem, skandynawskie A z kółkiem i jeszcze kilka innych. Te znaki mają kilka funkcji, z których najważniejsza jest taka: W różnych językach słowiańskich niektóre głoski ukształtowały się w różny sposób i tak na przykład krowa po czesku i słowacku to kráva (przez długie A), we wszystkich językach południowosłowiańskich krava, po polsku i łużycku krowa i w językach wschodniosłowiańskich korova. Dlatego jeśli piszemy do Polaka lub Słowianina Wschodniego, lepiej napisać glovny grod niż glavny grad, czyli dosłownie tłumacząc główne miasto, stolica. A z kółkiem jest tu kompromisem, bo jest to tak na prawdę litera A z malutkim O nad sobą.
Tak samo, w większości języków słowiańskich nie ma samogłosek nosowych, więc jak nie piszemy do Polaka, możemy omijać litery z ogonkami, ale jak wiemy, że nasz tekst będzie czytał Polak, można te ogonki wstawiać, jeśli tylko wiemy, gdzie i jak. Albo jak taki tekst zobaczy ktoś ze wschodu Słowiańszczyzny, łatwo się zorientuje, że litera Ę to najczęściej jego JA (dziękuję to po ukraińsku diakuju, język – jazyk, cielę – telia, wiązać po międzysłowiańsku vęzati albo vezati, po ukraińsku wiazaty itd.). I ostatni przykład, E z haczykiem, tak zwany jać. W polskim to miękkie IA/IE (rzeka, dzieło, miasto, ale w mieście), w ukraińskim praktycznie zawsze będzie to I (rika, diło, misto, w misti), podobnie w chorwackim jest to miękkie JE lub IJE, w serbskim zawsze twarde E, w rosyjskim znowu zawsze miękkie IE i tak można by kontynuować. Z drugiej strony normalne E będzie zawsze E, tylko gdzieś twarde, a gdzieś miękkie (po czesku den, po polsku dzień, po rosyjsku dień). Dlatego np. jak piszemy do ukraińca, możemy śmiało wszystkie litery Ě zastąpić przez I. Albo jak piszemy do Serba, to wiemy, że ta litera jest mu niepotrzebna, podobnie w rosyjskim, bo Serb i tak wszystkie E będzie czytał twardo, a Rosjanin intuicyjnie miękko.
No i teraz wreszcie do samego tekstu. Na stronie internetowej mamy skrypt, do którego można wkleić tekst pisany naukowymi literami i on go skonwertuje albo do standardowego międzysłowiańskiego w łacińce lub cyrylicy, albo też do bardziej północnego lub południowego ubrania, tak bym to nazwał. Kiedyś był on bardziej rozbudowany i można było za pomocą niego doprowadzić do tego, że nasz tekst wyglądał, jakby był pisany powiedzmy np. po polsku, rosyjsku, ukraińsku itd. No i ja pewnego dnia stwierdziłem, że można by spróbować trochę się pobawić. Skopiowałem sobie z jednej rosyjskiej strony opis rosyjskiego układu klawiatury, który zawiera wiele różnych znaków z alfabetów innych języków piszących cyrylicą, przepisałem ten opis do naszej naukowej pisowni, wrzuciłem do transliteratora i wybrałem polski. No i wyszło coś, co możecie sobie przeczytać poniżej. Ciekaw jestem, jak będzie to brzmiało wam, których językiem ojczystym jest polski. Miłego czytania.

Wdechnowienie iznaczalno przyszło od jednej minimalistycznej klawiaturnej rozkładki, przednaznaczonnej dla nabora tekstów w dorewolucjonnej russkiej ortografii i okazawszej się niedostąpnej dla skaczywania. W procesie sezdania robotosposobnej kopii snaczała pojawiła się ideja dobawić jeszcze bukwy białorusskiego i ukraińskiego alfabetów, a także specjalne symbole i znak udarzenia, zatem — wsze ostalne słowiańskie bukwy i diakrytyczne znaki. Spuścię niekotore wrzemię była także nakoniec dobawiena poddzierżka azjatskich języków i realizowana sewmieścima anglijska rozkładka. Niekotore oddzielne idei byli zaimstwowane iz trzech rozkładek, upominawszych się wysze; schema rozpołożenia abchazskich klawisz pełnością zaimstwowana iz sącestwującej abchazskiej rozkładki. Rozpołożenie nierozrywnego probiała zaimstwowano iz mnogojęzycznej rozkładki Colemak.

Ustanoweczny archiw podgotowien w programie Microsoft Keyboard Layout Creator wersji 1.4. Ischodny fajl opisywający rozkładką, przyłagajet się. Także przyłagajet się skript na językie Python 3.0, izpolzowawszy się dla sezdania schemy rozkładki w naczale stronicy i karcinek z izobrażeniami klawisz. Dla korektnej roboty skripta nieobchodzimo ustanowić interpretator języka Python i biblioteką Pyt. S przeczyślennymi wysze ischodnymi fajlami, a także s samej rozkładkoj możno działać wsze, co ugodno.

Ja, władzielec autorskich praw na eci roboty, nastojącym dobrowolno przedają ich w obcestwienne dostojanie.